نشر چشمه
تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
نشر چشمه منتشر کرد:
سلین مبتکری بزرگ در زبان ادبی فرانسه بود. در دو رمان اولش، سفر و مرگ قسطی، با استفاده از زبانی منحصربه‌فرد مبتنی بر گویش طبقه‌ی فرودست (آرگو)، اصطلاحات پزشکی و ملوانی، نوواژه‌ها، فحاشی و زبان عامیانه‌ی سربازها و خلافکارها منتقدان را غافل‌گیر کرد.
همچنین با استفاده‌ی نامتعارفش از سه‌نقطه (…) و علامت تعجب (!) نقطه‌گذاری خاص خودش را ابداع کرد. مرلین توماس، منتقد ادبی، درباره‌ی نقطه‌گذاری سلین نوشته: «کمابیش مشابه نقطه‌گذاری مزامیر است، متن را به واحدهای آهنگین تقسیم می‌کند نه واحدهای نحوی، اجازه‌ی تغییر ریتم می‌دهد و شاعرانگی هذیان‌وار سبکش را ممکن می‌کند.»
سلین سبکِ ریتمیک و سکته‌دارش را «موسیقی کوچکم» می‌خواند. پاتریک مک‌کارتی، زندگی‌نامه‌نویس سلین، نوشته: «خشم سلین او را فراتر از زبان برده… برای بیان حرف‌هایش به زبانی شخصی رسیده که آمیزه‌ای از شعر و موسیقی است.»
فروشگاه اینترنتی 30بوک
نقد و بررسی تخصصی
سفر به انتهای شب از سایت گودریدز امتیاز 4.2 از 5 را دریافت کرده است.
سفر به انتهای شب از سایت آمازون امتیاز 4.4 از 5 را دریافت کرده است.
• برندۀ جایزۀ ادبی فرانسوی تئوفراست رنودو در سال 1932
سفر به انتهای شب با عنوان اصلیِ Voyage au bout de la nuit اولین رمان لویی فردینان سلین نویسنده و پزشک فرانسوی است که در سال 1932 برای اولین‌بار منتشر شد. این اثر نیمه اتوبیوگرافیک ماجراهای فردیناند باردامو است و شما با او در جنگ جهانی اول همراه می‌شوید تا زمانی که او در حومه‌های فقیرنشین شهر پاریس به عنوان پزشک مشغول به کار می‌شود. کتاب پیشِ روی شما ترجمه‌ای جدید و متفاوت از کتاب سفر به انتهای شب است که نشر چشمه با ترجمهٔ پیمان خاکسار در اختیار علاقه‌مندان قرار داده است. سفر به انتهای شب را یکی از بزرگ‌ترین رمان‌های قرن بیستم می‌دانند.
کتاب سفر به انتهای شب پس از انتشار بسیار مورد توجهٔ منتقدان قرار گرفت و تحسین‌کنندگان و مخالفان زیادی در سراسر طیف سیاسی پیدا کرد. برخی مضامین آنارشیستی، ضداستعماری و ضد نظامی این کتاب را ستودند، درحالی‌که برخی منتقدان دیدگاه بدبینانهٔ سلین به انسان‌های شجاع را محکوم کردند.
این رمان قرار بود برندهٔ جایزهٔ کنگور در سال 1932 شود. زمانی که این جایزه به گای مازلین اعطا شد، جاروجنجال زیادی به راه افتاد و رسوایی ناشی از تبلیغات باعث افزایش فروش این رمان شد و طی دو ماه بعد پنجاه‌هزار نسخه از این رمان به فروش رفت.
سفر به انتهای شب در حال حاضر یکی از بزرگ‌ترین آثار ادبیات اروپا به شمار می‌رود. این کتاب در سال 2003 وارد فهرست «100 رمان برتر تمام دوران» گاردین شد و در سال 1999 در فهرست «100 رمان برتر قرن بیستم لوموند» به رتبهٔ ششم رسید.
«کتاب کلاسیک مورد علاقهٔ من سفر به انتهای شب است. این کتاب حماسه‌ای است که شما را به سرتاسر جهان می‌برد اما مرکز جهانش پاریس است یا نگاه هذیانی، کمی توهم‌آمیز یا فوق‌العاده شاعرانهٔ سلین از زندگی شما را به نقاط مختلف جهان می‌کشاند.» - اندرو هاسی، گاردین
«این رمانی است که شاید بیش از هر کتاب دیگری به من الهام بخشید تا دست به داستان‌نویسی بزنم. سلین به من نشان داد که می‌توان چیزهایی را دید که پیش از این غیرقابل‌دسترس به نظر می‌رسید.» - ویل سلف، نقد کتاب نیویورک تایمز
آیا شما هم حس می‌کنید کنترلی بر زندگی‌تان ندارید؟ به نظر شما جنگ چه تأثیری بر روح و روان انسان‌ها دارد؟ اگر در زندگی احساس پوچی و سرگردانی می‌کنید، اگر حس می‌کنید درون یک هزارتو گیر افتاده‌اید و به هر طرف که می‌چرخید به دیوار می‌خورید و راه فراری ندارید این رمان را بخوانید. سفر به انتهای شب کاوشی جذاب و غالباً تفکر برانگیز از جهانی در حال تغییر است و به‌خصوص صعود مدرنتیهٔ سرمایه‌داری و دنیایی که اکنون در آن زندگی می‌کنیم را به تصویر می‌کشد. ترجمۀ سفر به انتهای شب ساده و روان است اما این کتاب در سلیقۀ همگان نمی‌گنجد و مطالعۀ آن به لحاظ وجود اصطلاحات بسیار و ناسازگویی‌های شخصیت اصلی داستان و لحن تند و گزنده‌اش ممکن است برای برخی دشوار باشد.
سلین در سال 1929 و زمانی که به‌عنوان پزشک در یک کلینیک عمومی در حومهٔ پاریس کار می‌کرد شروع به نوشتن رمان سفر به انتهای شب کرد. او این رمان را براساس تجربیات خود در نیروهای نظامی فرانسه در طول جنگ جهانی اول و دوران حضورش در آفریقا به عنوان کارمند یک شرکت و سفر به ایالات متحده در سال 1925 به عنوان افسر بهداشت جامعهٔ ملل و تجربیات خودش به‌عنوان یک پزشک در پاریس نوشت. او نوشتن این رمان را در اواخر سال 1931 به پایان رساند و این کتاب در اکتبر سال 1932 منتشر شد. سلین در این کتاب دیدگاهی بدبینانه به وضعیت انسان‌ها داشته است و در آن رنج، پیری و مرگ در تنهایی را به تصویر کشیده است. پاتریک مک کارتی، زندگی‌نامه‌نویس سلین استدلال کرده است که نفرت موضوعِ اصلی این رمان است. جنگ نیز یکی دیگر از موضوعات اصلی این رمان است؛ به گفتهٔ مرلین توماس، سلین وحشت و حماقت جنگ را در این کتاب به نیرویی تسلیم‌ناپذیر توصیف کرده است که می‌تواند فردی عادی را به حیوانی تبدیل کند که تنها قصد بقا دارد. لویی در این کتاب نشان می‌دهد که این فقرا هستند که همیشه در هر شرایطی بیشترین رنج را می‌کشند و شخصیت اصلی این کتاب جنگ را صرفاً وسیله‌ای برای ثروتمندان می‌داند تا فقرا را نابود کنند.
شخصیت اصلیِ این کتاب فردیناند باردامو است، یک دانشجوی جوان که با شور و شوق فراوان در رشتهٔ پزشکی تحصیل می‌کند و در آغاز جنگ جهانی اول داوطلبانه به ارتش فرانسه ملحق می‌شود. در اولین درگیری خود با دشمن، او به این نتیجه می‌رسد که جنگ هیچ معنایی ندارد و باید از جنگ بیرون برود. او به تنهایی در یک مأموریت شناسایی شبانه، با یک نیروی ذخیرهٔ فرانسوی به نام لئون رابینسون آشنا می‌شود که قصد دارد به چنگ نیروهای آلمانی بیفتد تا بتواند در امنیت نسبی در اردوگاه اسیران جنگی، این دوران را پشت سر بگذارد. باردامو و رابینسون به یک شهر فرانسوی راه می‌یابند اما آلمانی‌ای در آن‌جا وجود ندارد که خود را تسلیمش کنند، بنابراین ناامیدانه راه‌‌شان از هم جدا می‌شوند. باردامو در یک عملیات مجروح می‌شود و در مرخصی دوران نقاهتش در پاریس با یک پرستار ملاقات کرده و با او رابطه برقرار می‌کند. باردامو در بازدید از یک پارک تفریحی و در سالن تیراندازی دچار حملهٔ عصبی می‌شود و به لولا اعتراف می‌کند که جنگ را قبول ندارد و نمی‌خواهد بیهوده بمیرد و لولا او را ترسو خطاب کرده و او را ترک می‌کند. او با یک رقصنده و نوازندۀ ویولن وارد رابطه می‌شود اما پس از چند ماه همه چیز را رها کرده و به آفریقای غربی فرانسه سفر می‌کند. در آن‌جا با بی‌رحمی‌های زندگی استعماری آشنا می‌شود. فردیناند بیمار شده و تب می‌کند و دچار هذیان می‌شود و به ساحل می‌رود و آن‌جا با یک کشیش اسپانیایی آشنا می‌شود و کشیش ترتیبی می‌دهد که به عنوان پاروزن از طریق کشتی‌ای راهی آمریکا شود. فردیناند به شهر نیویورک می‌رسد و به عنوان کارگر در شرکت فورد مشغول به کار می‌شود. بعد عاشق فاحشه‌ای به نام مولی می‌شود. همچنین دوباره به رابینسون برمی‌خورد که چون نمی‌تواند درست انگلیسی صحبت کند، نمی‌تواند با زندگی در آمریکا کنار بیاید و دلش می‌خواد دوباره به فرانسه برگردد. با این‌که فردیناند حالا عاشق مولی شده، دلش می‌خواد آزاد باشد و تصمیم می‌گیرد ایالات متحده را ترک کند. فردیناند در پاریس تحصیلات پزشکی‌اش را به پایان می‌رساند و پزشک می‌شود. او در شهر رانسی یکی از حومه‌های فقیرنشین پاریس یک مطبی به راه می‌اندازد و از طریق با جنبه‌های فقر و تاریک و بدبخت بشریت روبه‌رو می‌شود. در آمد آنچنانی ندارد و عمدتاً کارش سقط جنین است و ناگهان در این میان با هنرویل‌ها درگیر می‌شود.
• کتاب مرگ قسطی رمانی دیگر از لویی فردینان سلین نویسندهٔ فرانسوی و دومین رمانِ اوست. این کتاب داستانِ زندگی خود سلین است که پزشک بود و در شرایط سختی کار می‌کرد و هر آنچه بیان می‌کند از دل واقعیت برمی‌خیزد. رمان مرگ قسطی دو بخش دارد. بخش اول آن که حدود 60 صفحه از رمان را فرا می‌گیرد، خودگویی‌های فردینان، شخصیت اصلی کتاب است.
• کتاب جنگ یکی از دست‌نوشته‌های لویی فردینان سلین است که پس از مرگ او پیدا شد. این کتاب زندگی‌نامه‌ای است که ماجراهایش در طول جنگ جهانی اول می‌گذرد. کتاب جنگ چیزی ما بین داستان، زندگینامه و تخیل است و نویسنده در آن از آسیب جسمی و روانی که در جبهه به او وارد شده یا به قول خودش «سلاخ‌خانۀ بین‌المللی جنون» می‌گوید.
لویی فردینان سلین نویسنده و پزشک فرانسوی در 1894 به دنیا آمد.گرچه به‌خاطر استعدادش مورد تحسین قرار گرفته اما بیشتر به‌خاطر منش یهودستیز و مردم گریزی‌اش شناخته می‌شود. سلین مدرک پزشکی‌اش را در سال 1924 دریافت کرد و به‌خاطر مأموریت‌های پزشکی‌اش برای جامعۀ ملل به کشورهای مختلفی سفر کرد. در سال 1928 مطبی را در حومۀ پاریس برپا کرد و در اوقات فراغتش می‌نوشت. اگرچه سلین مورد علاقۀ جناح چپ بود اما بعد از سفر به اتحاد جماهیر شوروی مأیوس شد و بعدها احساسات ضد یهودی معتصبانه‌اش بیشتر شد و این احساسات را در نوشته‌هایی رساله‌وار هم فاش کرد. در این آثار به فرانسوی‌ها نیز حمله کرده بود. در آغاز جنگ جهانی دوم سلین به خدمات اوژانسی پیوست اما بعد از سقوط فرانسه در سال 1940 همکاری و مقاومت را رد کرد و به سرکار برگشت. از ترس این‌که متهم به همدستی شود در جریان آزادسازی متفقین فرانسه از طریق آلمان به دانمارک گریخت که در آن زمان در اوج بمباران متفقین قرار داشت. در دانمارک بیش از یک سال زندانی بود. در سال 1951 بعد از این‌که دادگاه نظامی در پاریس حکم عفو را صادر کرد به فرانسه بازگشت. پس از بازگشت طبابت را از سر گرفت و به نوشتن ادامه داد. در آخرین آثارش نیز جنگ جهانی دوم را از درون آلمان به تصویر کشیده است. برخی منتقدان آخرین آثارش را از لحاظ قدرت و سبک با دو رمان مشهور اولیه‌اش برابر دانسته‌اند. سلین در سال‌های پایانی عمرش طی مصاحبه‌ای گفته که خود را گناهکار نمی‌داند، ضد یهود نیست بلکه قربانی خصومت‌های گروهی و سیاسی شده است. به هر‌حال، چنانکه خود او می‌گوید با دو رمان سفر به انتهای شب و مرگ قسطی همۀ حرف‌هایش را زده است و این دو رمان پیش از آغاز مقاله‌های جنجالی او و دوران پرتناقض زندگی‌اش نوشته شده‌اند. سلین در سال 1961 و در 67 سالگی درگذشت.
اجداد ما به خوبی خودمان بودند؛ کینه ای، رام، بی عصمت، درب و داغان، ترسو و نامرد، حقا که به خوبی خودمان بودند ماها عوض نمی شویم؛ نه جوراب مان عوض می شود و نه ارباب هامان، و نه عقایدمان. وقتی هم می شود آنقدر دیر است که به زحمتش نمی ارزد. ما ثابت قدم به دنیا آمده ایم و ثابت قدم هم ریغ رحمت را سر می کشیم؛
سرباز بی جیره و مواجب، قهرمان هایی که سنگ دیگران را به سینه می زنند، بوزینه های ناطقی که از حرف هاشان رنج می برند. ماها آلت دست عالیجناب نکبتیم. او صاحب اختیار ماست. باید هوای کار دستمان باشد که لااقل بشود غذایی بلنبانیم. این که نشد زندگی.